Weg uit de grootste stad van Tibet (Lhasa) geeft weer een ander beeld van Tibet. Onderweg zie je vele pelgrims, kleine dorpen tussen de hoge bergen, turquois gekleurde meren, uitzichten op de witte bergtoppen, en nog veel meer moois.

In 6 dagen gingen wij naar Nepal, wetende dat de omstandigheden steeds zwaarder zouden worden. Met een nog zieke Sarah, niet een heel goed vooruitzicht maar onder andere door de zorg van onze medereizigers hadden we toch ook de hoop dat het voor de grote dag weer goed moest komen.

De grote dag was de dag dat we naar het Mount Everest Basecamp zouden gaan. De voormalige verzamelplek van bergbeklimmers om te aclimatiseren, voordat ze de hoogste berg van de wereld zouden beklimmen!

Maar eerst geslapen in verschillende kleine bergdorpjes. Het programma was goed in elkaar gezet. Meestal niet al te vroeg op en dan 's ochtends naar een bezienswaardigheid in de buurt, om dan 's middag weer een stuk te rijden naar de volgende plek. Bezienswaardigheden waren trouwens voornamelijk boeddhistische kloosters en tempels, wat eerlijk gezegt door de hele groep als 'een beetje teveel' werd ervaren.

Na 4 dagen, net over een bergpas van boven de 5000 meter zagen we de Mount Everest dan ineens. Toch een soort kippevel gevoel. Na wat mooie foto's reden we door naar de plek vlakbij het Basecamp waar we gingen slapen. Een wandeling gemaakt naar het hoogste punt van onze reis en weer terug naar ons primitieve hotel.

Er was geen verwarming in het hotel en 's nachts vriest het behoorlijk op deze hoogte. De locale bevolking maakt daar in een gezamelijke ruimte thee opgestookt door gedroogde Yak-poep (dat stinkt dus!). Met de groep potje poker gespeeld en daarna met 4 dekens in bed gekropen. Dit was een lange nacht door de kou, weinig adem en hoofdpijn door het zuurstofgebrek.

Laatste nacht was vlakbij de Nepalse grens. Nepal in was geen probleem, maar China uit duurde wat langer. Letterlijk elke tas wordt geopent en onderzocht en boeken worden ingekeken... of we geen foto van de Dalai Lama of Tibetaanse vlaggen erin hadden staan.

Eenmaal over de grens stapte we in een gezamelijk grote bus. We moesten 5 uur reizen naar Katmandu (hoofdstad van Nepal). Wat vooraf een lange saaie rit moest worden, is achteraf de rit van ons leven geworden.

Derek (reisgenoot) maakte een geintje over de Nepalese bevolking, die het heel normaal vinden om in plaats van in, op de bus te zitten. 2 minuten later zaten wij dus ook op de bus. Niet helemaal zonder gevaar op grint weggetjes, maar wat een geweldige uitzichten in het groene Nepal en wat leuk om naar iedereen te zwaaien die het maar wat vreemd vinden om blanken op de bus te zien zitten.

Op een of andere manier voelde het groene Nepal als een verademing na het hoogliggende grijs/bruine Tibet. Na 5 uur waren we in Kathamandu, even lekker bijkomen!

Klik hier om naar de foto's te gaan!